Ο Δρ. Σωτήρης Γιαννακάκης, νομικός σύμβουλος της TOP FRANCHISES, αφού μελέτησε το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο λαμβάνει υπ’ όψιν το έργο της επιτροπής IMCO (εσωτερικής αγοράς και προστασίας καταναλωτή), αναλύει πώς το Ευρωκοινοβούλιο κατέληξε σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα παροτρύνοντας την Επιτροπή να ξεκινήσει δημόσια διαβούλευση σχετικά με την καταλληλότητα του μοντέλου όπου θα βασίζεται ο μελλοντικός κανονισμός κατά τη λήξη του ισχύοντος κανονισμού 330/2010
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στα πλάισια της αρμοδιότητος του για νομοθετική πρωτοβουλία (αρθρο 52 του Κανονισμού του), με σχετικά πρόσφατο ψήφισμα του (ψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου 2017), σε συνέχεια του από 11ης Δεκεμβρίου 2013 ψηφίσματος του σχετικά με το ευρωπαικό σχέδιο δράσης για το λιανικό εμπόριο και λαμβάνοντας υπ’ όψιν σχετική έκθεση και μελέτες που η επιτροπή του Κοινοβουλίου IMCO (Επιτροπή εσωτερικής αγοράς και προστασίας καταναλωτή) διεξήγαγε, σχετικά με τη λειτουργία της δικαιόχρησης στον τομέα του λιανικού εμπορίου, και έχοντας υπ΄ όψιν και την γνωμοδότηση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, κατέληξε σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα με κορωνίδα αυτών, την αναγνώριση της δικαιόχρησης ως επιχειρηματικού μοντέλου που με καλύτερη αξιοποίησης της, μπορεί να συμβάλει στην ολοκλήρωση της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς στον κλάδο του λιανικού εμπορίου, λαμβάνοντας υπόψη ότι η δικαιόχρηση έχει σημαντική δυνητική διασυνοριακή διάσταση, είναι σημαντική για τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και μπορεί, επομένως, να έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ) και της επιχειρηματικότητας καθώς και την απόκτηση νέων ικανοτήτων και δεξιοτήτων απο τούς εργαζομένους σε δίκτυα δικαιόχρησης.
Με δεδομένη την θέληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εργασίες για τη δικαιόχρηση προκειμένου να δημιουργηθεί ένα συνεκτικότερο ρυθμιστικό πλαίσιο, σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να επισημάνει τις θετικές και αρνητικές διαπιστώσεις του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου για την μέχρι σήμερα λειτουργία της δικαιόχρησης (franchising) στην Ευρωπαϊκή αγορά και να αναδείξει ζητήματα που σύντομα θα χρειασθεί να αντιμετωπισθούν από τα δίκτυα δικαιόχρησης εν όψει νομοθετικής πρωτοβουλίας σε ευρωπαικό επίπεδο που διαφαίνεται πολύ πιθανή εάν όχι δεδομένη.
Ειδικότερα οι πιο σημαντικές διαπιστώσεις, κατά την γνώμη του γράφοντος, είναι οι κάτωθι:
Α) λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχει κοινός ευρωπαϊκός ορισμός της δικαιόχρησης και οι συμφωνίες δικαιόχρησης διαφέρουν από τη μια επιχείρηση στην άλλη και ενώ στο ψήφισμά του της 11ης Δεκεμβρίου 2013, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο εξέφρασε επιδοκιμασία για την δικαιόχρησης ως επιχειρηματικό μοντέλο που υποστηρίζει τις νέες επιχειρήσεις και την ιδιοκτησία μικρών επιχειρήσεων, παρα όλα αυτά τονίζει την ύπαρξη καταχρηστικών συμβατικών όρων σε ορισμένες περιπτώσεις και ζήταει διαφανείς και θεμιτούς συμβατικούς όρους
Β) Επιπλέον αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δικαιοδόχοι που επιθυμούν να πουλήσουν την επιχείρησή τους ή να αλλάξουν τρόπο επιχειρηματικής δραστηριότητας παραμένοντας ταυτόχρονα ενεργοί στον ίδιο τομέα, και ζήταει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει την απαγόρευση των μηχανισμών καθορισμού των τιμών (price fixing) στο πλαίσιο συστημάτων δικαιόχρησης και τις επιπτώσεις των μακροπρόθεσμων ρητρών ανταγωνισμού, των επιλογών αγοράς και της απαγόρευσης της πολλαπλής δικαιόχρησης
Συνεχίζεται